Zamknijcie oczy i wyobraźcie sobie lekko przydymioną kawiarnię, oświetloną gęstym, ciepłym światłem, w której pomiędzy odsuniętymi pod ścianę stolikami w zapamiętałym tańcu porusza się kilka par. Mężczyźni są ubrani w eleganckie garnitury i kapelusze. Spod ich rond spoglądają na intrygujące i seksowne partnerki w wieczorowych sukniach z cekinami, które wtulają policzek w ich ramię. Co tańczą? Oczywiście tango! Nastrój tego stylu tanecznego jest nie do podrobienia! O atmosferze oraz o tym, jak tańczyć tango, opowiadamy w dzisiejszym wpisie.
Zanim przejdziemy do wskazówek, dotyczących tego, jak tańczyć tango, opowiemy co nieco o tym stylu tanecznym. Jest on popularnym tańcem towarzyskim, o zdecydowanie wyróżniającym się charakterze. Jego unikatowość to wypadkowa nieco tajemniczej, trzymającej w napięciu muzyki oraz uwodzicielskiej relacji między partnerami.
Z jakiego kraju pochodzi tango? Oficjalnie podaje się, że taniec ten wywodzi się z dwóch miast: argentyńskiego Buenos Aires oraz urugwajskiego Montevideo. Oba kraje leżą w Ameryce Południowej, dlatego niegdyś tango (taniec turniejowy) należał do kategorii tańców latynoamerykańskich, dziś oceniany jest w grupie z tańcami standardowymi. Jego początków należy upatrywać w połączeniu tradycji hiszpańskich (flamenco, habanera) z afro-urugwajskim gatunkiem muzycznym candombe. Pierwsze zostały przeszczepione na amerykański grunt przez kolonizatorów, drugie – przez niewolników.
Ostatnie sztuki w magazynie
Ten produkt nie jest już dostępny w sprzedaży.
Pierwsze zarysy tanga (tańca) powstały już w XVIII wieku. Na początku nie cieszyło się jednak dobrą sławą. Najchętniej tańczono je w domach publicznych! Z czasem jednak nabierało dostojeństwa, a w dzisiejszych czasach uznawane jest za jeden z najbardziej eleganckich i zmysłowych tańców na świecie. Co więcej, tango – taniec i muzyka – w 2009 roku zostało wpisane na listę światowego niematerialnego dziedzictwa kulturalnego ludzkości UNESCO.
Jak przystało na popularny taniec, tango doczekało się licznych odmian. Pierwsze było tango argentyńskie, które ukształtowało się ok. 1900 roku. Przez kilka lat tańczono je jedynie w Argentynie i Urugwaju, potem powędrowało do Stanów Zjednoczonych. Następnie mniej więcej w roku 1907 trafiło do Europy, dokładnie do Francji. Paryska bohema zakochała się w jego charakterze, który dla tancerzy do dziś jest niemal mistycznym transem, kipiącym od uczuć. Francuzi stworzyli nawet swoją własną odmianę – tango paryskie, inaczej apaszowskie, rozsławione na początku XX wieku przez hollywoodzkiego amanta Rudolpha Valentino.
Inne rodzaje tanga to:
Przejdźmy teraz do wskazówek, jak tańczyć tango. Podstawowe kroki nie są skomplikowane.
Ważna jest też postawa tancerzy, która naturalnie będzie się różnić w zależności od rodzaju. Najbardziej charakterystyczna jest jednak sztywna rama ramion, wyprostowane sylwetki, wzrok skierowany w tę samą stronę i pełne zaufania stykanie się partnerów policzkami (oczywiście, nie przez cały czas!).
Ten produkt nie jest już dostępny w sprzedaży.
Ostatnie sztuki w magazynie
Tempo tanga to 31-33 takty na minutę, jest więc umiarkowane. Metrum to 2/4, a kroki akcentuje się na raz i trzy. Ważne jest też, że kroki do przodu tancerze stawiają od pięty, a do tyłu – od palców. Tango to w dużej mierze taniec chodzony.
Zasadnicze rozliczenie w tangu to „wolny, szybki, szybki, wolny”, a najważniejsze kroki to:
Różne rodzaje tanga dopuszczają użycie odmiennych figur, ozdobników i sposobu trzymania partnerki. Tango można tańczyć w bliskim kontakcie, tak że górne części ciała partnerów stykają się w pełnym zaufania uścisku. Tancerze mogą również zachować między sobą dystans, nawet na wyciągnięcie rąk. Niektórzy twierdzą, że bliskie objęcie w tangu to najbardziej magiczny element całego tego tanecznego widowiska. Ale żeby było jeszcze bardziej spektakularnie, do każdej choreografii dodawane są figury. Jest ich bardzo wiele, dlatego opiszemy dziś tylko kilka. Ważne jest, że w tangu występują tzw. wychylenia od osi, przez co te same figury prezentują się inaczej. Rzeczone wychylenia to colgada i volcada. W colgadzie stopy tancerzy stykają się, a korpusy odchylają. W volcadzie jest na odwrót – stopy znajdują się w pewnej odległości, a partnerzy nachylają się do siebie górną obręczą. W tej pozycji spojrzenia w oczy są wyjątkowo intymne i namiętne.
Oto kilka figur i dekoracji, wykonywanych w tangu przez tancerki:
Najważniejsze figury i dekoracje, wykonywane przez mężczyzn to z kolei:
Ostatnie sztuki w magazynie
Ostatnie sztuki w magazynie
Ostatnie sztuki w magazynie
Zdajemy sobie sprawę, że opisywanie słowami kroków nie przyniesie takiego efektu, jak obejrzenie filmu instruktażowego czy pójście na kurs tańca. Jednak mamy nadzieję, że choć trochę przybliżyliśmy Wam podstawy tanga, jego historię oraz niebywały charakter. Tango jest wyjątkowo złożone, trudne, ale też magiczne, dlatego entuzjastów zachęcamy do jego nieustannego zgłębiania!
Czytaj także: Buty do tańca na obcasie - do jakich stylów pasują?
